We bevinden ons deze dagen tussen de tenhemelverdwijning van Jezus en teraardedaling van de Geest. Daar moeten we iets over kunnen vertellen.
Het is me opgevallen dat de Jezus van wie we zo graag zeggen dat die aanwezig blijft; dat die tochtgenoot is; een vriend voor onderweg. Dat de Jezus waarvan we zeggen dat die in ons hart blijft wonen; dat die Jezus eigenlijk zelf weet, dat dit niet kan. Want wie vertrekt, bevestigt daarmee niet te blijven.
Wie vertrekt, bevestigt daarmee niet te blijven.
Wie tijdens een uitvaart in de preek verneemt dat de geliefde overledene niet echt vertrekt, weet maar al te goed dat dat wel zo is.
Jezus beseft dat hij uit beeld verdwijnt. Dat zie je ook aan deze bede: 'Blijf dit doen tot mijn gedachtenis.' Anders gezegd: 'Vergeet mij niet'. Jezus is zich zo sterk bewust van zijn verdwijnen dat hij het nodig acht, iemand anders te sturen!
De Geest was al aan het opwarmen aan de zijlijn.
De Coach wil een wissel. Jezus wordt van het veld geroepen. De Geest komt er in!
Jezus verdwijnt. Maar door de Geest vanaf nu centraal te stellen, creëert Jezus de kans op een nieuwe godsbeleving.
Jezus creëert de kans op een nieuwe godsbeleving.
Tot aan Pinksteren hadden we te maken met de God van de Tempel.
God kon je niet bereiken zonder hogepriester. God woont in de tempel.
Maar in de boodschap van Jezus klinkt het anders: de God van de Tempel zoekt geen stenen tempel. God is dichtbij, zelfs zonder tempeldienst. God woont in ons hart.
Jezus verdwijnt. De Geest verschijnt.
Als we 'Jezus' zeggen, verwijzen wij naar de persoon die op deze planeet rondliep. Jezus van Nazareth. Na de hemelvaart, is het eigenlijk beter 'Christus' te zeggen. Want daarmee verwijzen wij naar de Geest waarmee Jezus was gezalfd. En - heel belangrijk - naar de Geest waarmee wij nu zijn gezalfd.
Hier vind ik het gepast om de charismatische vernieuwing een pluim te geven. Daar werd terecht begrepen dat het accent, na de Hemelvaart, bijbels gesproken, op de Geest dient te liggen.
Wie Jezus navolgt, hoeft niet al te verliefd te doen over Jezus.
Wie Jezus navolgt, hoeft niet al te verliefd te doen over Jezus. Zo van: 'Jezus, ik hou van u. Jezus, ik prijs u. Jezus, gij zijt altijd aan mijn zijde. Gij woont in mijn hart.'
Jezus is werkelijk vertrokken. Hij heeft iemand anders gezonden. Als we dan toch onze emoties willen inzetten, dat we dan ons hart volledig openen voor de Geest.
Het klinkt misschien wat plastisch, maar in ons lijf; in ons hart woont God zelf. Daar kunnen we gerust verliefd over doen.
