Rob in vogelvlucht
Zoals dat gebeurde in Vlaanderen in 1968, werd Rob als baby katholiek gedoopt. Zijn ouders scheidden toen hij vier was. Toen zijn vader zich bekeerde tot het evangelisch protestantisme werd Rob geïntroduceerd in de sensationele apocalyptische literatuur over het nakende einde der tijden. Enkele jaren later zou Rob in zijn vaders voetsporen treden.
Terug naar de katholieke kerk
Ik neem u mee naar het jaar 1992. Ik bevind mij in een cel. Maar dan wel een gebedscel. Ik vond ze in de bossen van de Ozark Mountains, in de staat Arkansas in de Verenigde Staten van Amerika. Ik zit daar in de natuur, met een Bijbel in de hand, mijlen ver van huis, als protestant in een katholieke omgeving en ik had maar één vraag: Wat doe ik hier?
Op naar diaconie
Een volgende uitdaging stond klaar. Ik werd katholiek. Deze keer bewust. Het deed deugd mij aan te sluiten bij een kerk die zich legitimeren kon vanuit een traditie die helemaal terug te voeren was tot op de eerste christen-gemeenschappen, de apostelen en Jezus zelf. Een tijd lang dacht ik ontheven te zijn van de plicht om kritisch in het geloof te staan. Zo kwam ik argeloos terecht in de katholieke wereld van het devotionele stappenplannen.
Wijding tot diaken
Op 13 maart 2016 werd Rob Allaert in de Sint-Romboutskathedraal tot diaken gewijd, exact drie jaar na de verkiezing van paus Franciscus die overduidelijk een nieuwe kerktijd had ingeluid.
Een wijdingsviering is een pontificale viering met het nodige gewicht. Op de eerste rij zaten zijn echtgenote en kinderen. Omdat Rob de enige wijdeling was in die periode had hij de vrijheid om de muziek heel persoonlijk uit te kiezen. Er was zelfs een heus gospelkoor aanwezig om de sfeer van dankbaarheid op te wekken.
Boven: Cailinn, Eimear, Isabel, Rob, Julian, Rhys, Robin. Onder: Finn, Susannah
