Een leerkracht stelde me de volgende vraag in voorbereiding op zijn les: 'Wat brengen godsdiensten bij aan de wereld?'
Vanwaar godsdienst?
Godsdiensten komen voort uit zoekende bewegingen die groot genoeg werden om uiteindelijk een instituut, een godsdienst te worden.
Het doel van de zoekende beweging is het vinden van een antwoord op drie verwante vragen.
Wat is de oorsprong van het leven?
Wat is de richting of de zin van het leven?
Wat is het uiteindelijke doel van het leven?
Godsdiensten geloven dat een antwoord op de oorsprong, de richting en het doel van het leven gevonden werd door hun stichter of inspiratiebron en dat dit antwoord nu als instituut moet worden aangereikt aan de zoekende mensheid.
De oorsprong benoemt de godsdienst als 'God' of 'het Al' of zelfs 'het Niets'.
De richting of de zin wordt door de godsdiensten omschreven als een in-connectie-treden met de oorsprong of met God om vervolgens vanuit die bron te leven.
Het uiteindelijke doel van het leven volgens de godsdienst is dat de mens na de lichamelijke dood kan doorstoten van een aardse worsteling naar een hemelse beloning.
Gok of zinvol?
Godsdiensten vragen - bij gebrek aan tastbaar bewijs - om geloof omdat zij zich niet bedienen van wetenschappelijke informatie omtrent de goddelijke oorsprong en de hemelse bestemming. Hiermee rekening houdend blijft het omhelzen van godsdienst een gok van de mens die zich overgeeft aan de geloofsleer van het instituut.
Maar, als het leven richting krijgt of wanneer jij zin ondervindt door de godsdienstige oefeningen en het godsdienstig onderricht; als je hiermee 'godsverbonden' kan leven, dan is dat een voordeel te noemen. Want een mens komt nooit in balans als het hem of haar ontbreekt aan richting of zin.
De poging om zin en richting te vinden buiten godsdienst of spiritualiteit om blijkt vaak erg oppervlakkig en beperkt zich meestal tot het wereldlijk nastreven van genot, bezit en eer. De mensengeschiedenis toont aan dat zulke pogingen zelden een duurzaam gevoel van levenszin bieden.
