Het leven zorgt voor zichzelf

De Christus heeft het weer eens over dat abstracte rijk Gods. Wat zou dat toch zijn?

De Christus heeft het weer eens over dat abstracte rijk Gods. Wat zou dat toch zijn? Wel, laat ik het omschrijven als het rijke leven of het volle leven.

De kern van dat volle leven lijkt eruit te bestaan dat het als vanzelf voor zichzelf zorgt. Een beetje zoals een mens die het land bezaaid. Terwijl die slaapt, gaat de natuur over tot het echte werk.

Op gelijkaardige wijze hoeven wij niets te ondernemen om het hart te doen pompen, te longen te vullen of de vertering en de stofwisseling te activeren. Al dit is reeds geregeld en bediend door de evolutionaire goddelijke motor die gedurig draait zonder de nood aan enige fossiele brandstof of batterij.

Als we het wonder hiervan even inschatten; als tot ons doordringt dat deze meest complexe acties niet tot ons takenpakket behoren, dan kunnen wij ons stilaan bedrijven in de kunst van het vertrouwen in de goddelijkheid van ook de andere aspecten van het Leven.

Dat wil zeggen dat wij, net als de zaaier, vredig mogen slapen om na een goede nachtrust en na de natuurlijke ontwikkeling van het hele Al - daar waar nodig - de inspanning mogen leveren om te oogsten, enkel dat wat goed is voor ons en onze omgeving. Dat rijk Gods, is het beleven waard.