Christenen geven een andere betekenis aan het oude joodse paasfeest. Dat heeft ertoe geleid dat wij vandaag houten altaren verkiezen.
Het was de eerste dag van het Joodse Paasfeest. Op die dag slachten Joden een lam voor de paasmaaltijd. De leerlingen zeiden tegen Jezus: ‘Waar zullen we de paasmaaltijd voor vanavond gaan klaarmaken?’
Pasen bestond lang voordat de christenen het een nieuwe betekenis gaven. Met Pesach herdenken joden de bevrijding na 400 jaar slavernij in Egypte. Toen ze de kans zagen om te vluchten, moest dat vliegensvlug gebeuren en had het deeg van het brood voor onderweg niet de tijd om te rijzen. Het werden dus platte broden, matzes namelijk.
Ook Jezus vierde met zijn leerlingen het joodse feestmaal met datzelfde platte brood. Nu begrijpen we waarom onze ronde, platte hosties hun gekende vorm hebben. Niet enkel voor langere houdbaarheid en makkelijke stockage, maar vooral om de link te behouden met het platte brood van Jezus’ tijd.
Christenen hebben weinig met Egyptisch gevangenschap en koppelen bevrijding liever aan de persoon van Jezus van Nazareth. We zetten de maaltijd van Jezus verder en breken, delen en eten daarom het platte brood van zijn laatste pesachmaal. Al etende verbinden wij ons met het bevrijdende Jezus-ideaal.
In vele kerken staat een stenen altaar. In recentere kerken vind je daarentegen houten varianten. Een priester vertelde me onlangs dat die stenen versies nog gekoppeld zijn aan het oude beeld van een god die dieren door vuur wenst te verteren. Zoiets doe je op stenen altaren en niet op houten altaren, tenzij God zowel dier als altaar wenst te verteren.
Vandaag gebruiken we meestal houten constructies die in feite geen altaren meer zijn. Het zijn tafels; klaar om gedekt te worden. Dit moet het zijn wat Jezus ons wilde duidelijk maken: Stop met onverdoofd slachten. Geen ware god die daarom vraagt. Zit liever rondom de tafel en deel wijn en brood met elkaar.
Dit kan ons op weg zetten om straks God nog beter te begrijpen.
Comments