Wat moet het gevoel geweest zijn bij die blinde die weer kon zien, als jaren later een andere grote kwaal opduikt. Zijn genezing - hoe wonderlijk ook - heeft hem niet onsterfelijk gemaakt.
Hoeveel keer kun je bij Jezus aankloppen? "Bedankt voor de vorige genezing, maar nu heb ik weer last van mijn heup." Hoeveel keer kan je bij Jezus terecht? Maar tegen dan is hij alweer weg.
Ik bedoel maar: het moet duidelijk zijn dat Jezus geen geneesheer was. Hij was 'wonderdoener'. En als je het aan 'de wonderen' zou vragen, dan zouden zij ons zeggen dat genezing slechts een bijproduct is. Daar is het Jezus niet om te doen.
Wie het geluk heeft genezen te worden, wint daarmee in feite hoogstens een beetje tijd. En wie werkelijk extra tijd nodig heeft, die krijgt die wel op wonderlijke wijze. Misschien niet in concrete jaren, maar zeker in de beleving van de tijd; in de diepte en in wijsheid.
Het ware wonder is niet de genezing.
Die blinde aan de kant van de weg, die had het wel begrepen. Op zich had hij Jezus kunnen laten voorbijgaan. Want hij was niet helemaal hulpeloos. Probleemloos hoort hij wie er voorbijkomt; vlot springt hij op, en hij vindt Jezus meteen. Respect voor die blinde man.
Maar deze man had besloten om méér van het leven te verwachten. Ik denk dat daar het wonder begint.
'Jezelf behelpen? Dat is niet genoeg', vindt hij, en hij onderneemt iets. Hij is bereid om de weg van grote weerstand te gaan. Hij beslist om hulp te roepen, zelfs als dat maatschappelijk niet verantwoord is. En natuurlijk probeert men hem het zwijgen op te leggen. Het wonder begint bij zijn durf. Zonder durf had Jezus hem zelfs niet opgemerkt.
Waarschijnlijk kiezen wij liever voor de weg van de minste weerstand. Wij willen geen herrie schoppen; geen scène creëren. En daardoor hebben wij met onszelf afgesproken dat we zo weinig mogelijk van God en geloof zullen verwachten. Is dat niet waar?
Voor ons is geloof een zondags-component geworden.
Baat het niet, dan schaadt het niet.
Daarom denk ik dat Jezus ons niet per se wil genezen. Hij wil ons doen opspringen! Hij wil ons een adrenaline-stoot geven. Hij wil onze verwachting opkrikken. Hij wil beweging zien. Hij wil geloof zien.
De vraag waar ik mee achterblijf, is dus deze:
Waar is mijn durf?
Wat is er nodig om mij overeind te doen springen?
Hopelijk blijft deze vraag ook bij jullie hangen. 'Wat is er nodig om mij overeind te doen springen?' Want een kerk zonder adrenaline, is gedoemd om blind langs de weg te blijven zitten.
(Mc 10:46-52)
