In het vorige stuk strooide ik een aantal kleine omschrijvingen rond van het woord 'sacrament'. Een mysterieuze jezus-handeling, een heilskanaal, een opdracht in navolging van Jezus,...
Maar wat is het werkelijk?
Een sacrament kan je beschouwen als een punt waar de hemel de aarde raakt. Een punt waarin de mens de bijzondere aanwezigheid van God opmerkt of een moment waarop de mens een actie van God verwacht. Een sacrale samenwerking van mens en God.
De bedienaar schept de context; spreekt de woorden; laat het water vloeien, en God doet de rest. Hij stort zijn genade uit. Het sacrament van het doopsel.
Een sacrament is niet gelijk aan een godservaring.
Godservaringen zijn er alom en vele gelovigen getuigen van deze subjectieve belevenissen.
Een sacrament wil een objectieve afspraak zijn met het goddelijke. Kerkelijk gesproken kan je een sacrament 'bestellen' en in de agenda opnemen. Toch is voor een vruchtbaar sacrament aandacht en openheid noodzakelijk (lees: geloof). Een sacrament wil maar al te graag een godservaring bieden.
Met de rol van de gewijde bedienaar werd de objectieve beschikbaarheid van een sacrament als heilskanaal erg duidelijk. God mag dan onzichtbaar zijn en Jezus niet langer op aarde, de in-Jezus-gewijde bedienaar blijft aanspreekbaar.
Alle voordelen ten spijt kwamen vele geloofsmensen uiteindelijk in opstand tegen deze al te menselijke bedeling van goddelijke genade. 'Waar is de godservaring naartoe?!'
De evangelische bijbelchristenen staan het verst af van het gebruik van objectieve heilskanalen.
Dat denken ze weliswaar. Ze zetten volop in op de geloofservaring. Met Jezus moet je bewust in relatie treden. Toch kiest ook deze groep gelovigen voor een zekere vorm van objectiviteit. Ik heb het over het bewuste moment waarop de bijbelchristen in relatie treedt met Jezus.
Als een sacrament een moment is waarop de mens een actie van God verwacht, een moment waarop God een actie van de mens met heil beantwoordt, dan kent de bijbelchristen een sacrament.
Om je relatie met Jezus op te starten - leert ons de evangelische bijbelchristen - is het noodzakelijk om het zogenaamd 'zondaarsgebed' te bidden. Wie met de juiste intentie de juiste woorden tot God richt, beweegt God tot een heilsactie. De gelovige wordt op dat eigenste moment opgenomen als kind van God en krijgt Jezus persoonlijk tot vriend.
De evangelist schept de context; reikt het gebed aan; de gelovige spreekt de woorden en God doet de rest. God stort zijn genade uit. Het sacrament van de evangelische bijbelchristen.
Dit is werkelijk te beschouwen als een sacramenteel gebeuren.
Je kan het zelfs plannen in de agenda, als je zou willen.
In een vervolgstuk wil ik mij afvragen of het getal van de sacramenten vaststaat; welke objectieve garanties er zijn op de werkzaamheid ervan en wat de rol van de bedienaar is in dit alles.
