Vorig jaar schreef ik een brief aan een Nederlandse kartuizermonnik in de Verenigde Staten. Ik eindigde de brief met mijn persoonlijke wens om hem ooit eens levend te ontmoeten. Enkele weken later ontving ik een antwoord met de laconieke boodschap: “We’ll meet in purgatory” – “We ontmoeten elkaar wel in het vagevuur”. Dat was geen grapje, maar pure ernst!
Die boodschap heeft mij lange tijd bezig gehouden. Kartuizers leven immers al ten dele in de eeuwigheid en redeneren volgens heel andere categorieën dan wereldse priesters zoals ik. In eerste instantie klonk die boodschap afwijzend, in de zin van: doe toch geen moeite, ik zit niet op jou te wachten. Maar dat is niet de ware betekenis. De monnik wilde me niet afwijzen, maar verwijzen! Hij bedoelt dat elke menselijke ontmoeting relatief is in het oog van de eeuwigheid. Hij bedoelt: als het niet lukt om elkaar in dit leven te ontmoeten, maak je dan niet ongerust, we hebben nog de eeuwigheid voor de boeg om elkaar te ontmoeten. En dat geloof ik.
Ook wij willen elkaar als parochianen weer ontmoeten. En wel in onze parochiekerken en met Pasen! Wees gerust, ons geduld zal niet beproefd worden tot in het vagevuur. We zullen elkaar veel eerder kunnen ontmoeten en wel degelijk in onze kerken! Maar nu kan het nog niet. Het is nog te vroeg, te risicovol. Bovendien willen we wel meer parochianen ontmoeten dan de toegelaten vijftien! We willen jullie allen ontmoeten…
In de theologie hanteert men de gekende stelling ‘reeds maar nog niet’. Het Rijk Gods is reeds aangebroken, maar het is er nog niet helemaal. Het eeuwig leven proeven we nu reeds, maar nog niet ten volle. Laten we deze ‘coronapaastijd’ zo proberen te beleven: als een ‘reeds maar nog niet’. Dat is Pasen immers ten volle: elk jaar opnieuw vieren we de verrijzenis van Christus, maar de volle verrijzenis is pas voor het einde der tijden.
In naam van alle medewerkers en vrijwilligers van onze parochies Sint-Martinus en Sint-Franciscus van Sales wensen diaken Rob en ikzelf u en uw families alvast een zalig Pasen en Gods zegen toe. En voor diegenen die werkelijk ongeduldig zijn, heb ik nog deze troost: We’ll meet in purgatory!
