Vandaag vieren wij het feest van de Drie-eenheid. Een heus feest, maar wat een moeilijk thema. Geloven in één God die ook met z'n drieën is, is niet vanzelfsprekend.
Weet je, het vergt redelijk wat speurwerk om in de Bijbel teksten te vinden die passen bij het dogma van de Drie-eenheid. De meest opvallende is de passus waar Jezus de leerlingen de opdracht geeft om te dopen 'in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest'.
De joden in de tijd van Jezus wisten: dat God één was. Er was één God, en niet meer dan één. Maar dan komt Jezus op de proppen die zo wonderlijk over God komt vertellen, zo uniek, zo transparant. Hij toont God niet vanuit het dogma, niet vanuit de catechismus, maar vanuit zichzelf. Hij doet God samenvallen met zijn handelingen. Hij zegt: als je God wil zien, kijk dan maar naar mij en de werken die ik doe.
Jezus doet God neerdalen, tot op ooghoogte.
Vanaf dat historisch moment, kan je God ook vinden op aarde: in Jezus. Vanaf dan is God 'met twee'. God in de hemel en God op aarde. Van één naar twee. Maar hoe springen we van twee naar drie?
Jezus betrekt God op zichzelf. Maar daar stopt hij niet. Hij wil God ook op ons betrekken. Jezus wil dat we worden zoals hij. "Wie in Mij gelooft, zal ook zelf de werken doen die Ik doe. Ik ga immers naar de Vader." Jezus verdwijnt ten hemel en belooft ... de Geest. Daar heb je nummer drie!
Zonder de Geest kunnen wij niet op Jezus gaan gelijken.
God heeft de ambitie om als Geest in de mens te wonen. Dat was de opdracht van Jezus: de weg te openen opdat de Geest in vele harten kan neerdalen. Jezus als eerste onder vele broeders en zusters, zoals Paulus het voorstelt in zijn Romeinenbrief.
Het grote verlangen van Jezus is niets minder dan dat wij met de hulp van de Geest ook als Jezus kunnen worden. Laten wij ons er persoonlijk en in gemeenschap over bezinnen hoe dat laatste kan worden verwezenlijkt of bevorderd. Werkelijk, al de rest is hieraan ondergeschikt.
Bình luận