De verdwenen Jezus

Jezus de theoloog Op een bepaald moment zegt Jezus nogal nuchter: 'Nu ga Ik naar Diegene die mij gezonden heeft.' Zou hij dat zo gezegd hebben?

We mogen ons afvragen of Jezus volledig inzage had in het grote plan van God. En of hij zo zonder stress, de dood in de ogen kon kijken en daar dan bovendien zowaar 'theologisch' over doen. 'Ik ga naar Hem die Mij gezonden heeft.' In dat kleine zinnetje zit immers onze hele christelijke theologie vervat:

'Die Mij gezonden heeft' bevat de ontvangenis in de schoot van Maria; de menswording; maar ook zijn zending: zijn leven en verkondiging. En het 'Ik ga naar Diegene' bevat de dood van Jezus, zijn opstanding en de hemelvaart.

Had Jezus de ruimte, de tijd en de rust om zo gevat en gebald aan theologie te doen met de gewisse marteldood voor ogen? We weten het niet zeker. We weten wel dat de evangelist, die de pen vastheeft, het verdwijnen van Jezus zo heeft geduid. Jezus verdwijnt niet zomaar van het toneel; hij verdwijnt in God! En wie in God verdwijnt, die verschijnt weer ergens anders en groter. In God verdwijnen is nooit het einde van het verhaal. Dat geldt ook voor ons.

De beperktheid van Jezus De verkondigende evangelist voegt er aan toe dat we niet droef hoeven te zijn. Het is zelfs goed dat Jezus verdwenen is! Want de mensenzoon kan enkel maar wat betekenen in zijn nabije omgeving. Jezus kan maar een beperkt aantal dorpen en steden aandoen. En dat terwijl het plan van God veel groter was - universeel zelfs. Voor zulk een groot project heeft de Mensenzoon niet de capaciteit. Daar heb je de Heilige Geest voor nodig.

Ik denk dat de evangelist gelijk heeft. Het is goed. Was Jezus gebleven, dan was hij onze wonderdokter; onze helderziende profeet, die alle problemen ogenblikkelijk zou oplossen. Hij zou geen dag rust kennen. En wij zouden ons neervlijen op onze tuinstoel, in onze lounge, en kijken naar die eeuwig durende documentaire.

De verdwenen Jezus Net door het verdwijnen van Jezus en het verschijnen van de Geest, krijgen we plots de opdracht en de kracht om de handen uit de mouwen te steken en het verschil te maken.

Dus ja, wij hebben de hulp van de Geest nodig. Want de mensenzoon in onze omgeving is verdwenen. Het is de Geest die ons zal aansporen om in de voetstappen te treden van Jezus van Nazareth. Opdat op die manier 'Jezus van Nazareth' ook 'Jezus van ons dorp of onze stad' kan worden. Jezus in ons.

Jezus in ons? Wat een uitdaging. Als ons hart niet, als dorre aarde, begoten wordt met de regen van de Geest en bestraald door de zon van de Geest, dan geraken we nooit verder dan de begrenzing van onze eigen persoonlijkheid.

(geïnspireerd door Joh. 16: 5-11)