Petrus keert zich om en ziet dat de leerling van wie Jezus veel hield, hen volgde. Het was die Johannes die ook bij dat bewuste avondmaal opvallend dicht tegen Jezus aanleunde. Dat lezen we aan het einde van het laatste evangelie.
Je zou kunnen zeggen dat Petrus de officiële kerk vertegenwoordigt.
Petrus, de eerste paus die als een soort onwrikbare rots stabiliteit moet brengen in het doen en laten van de kerk. Wat heb je meer nodig? Voor heel wat mensen is het voldoende dat er een officiële sterke leider wordt aangeduid die we dan zonder veel nadenken kunnen gehoorzamen.
Gisteren nog hoorde ik een goede katholieke ziel zeggen: 'Beter een goede dictator dan een slecht beleid.' Waarop ik best had kunnen antwoorden: 'Ken je dan een goede dictator?'. Maar inderdaad, voor heel wat mensen is het voldoende dat er een sterke Petrus aan de macht is in de kerk.
Maar Petrus zelf heeft het door. Wat dan met die andere soort leerling? Petrus keert zich om en houdt de leerling in het oog. En niet in een goed oog.
Wat te denken van 'die leerling van wie Jezus veel houdt'.
Deze leerling is een mysterieuze figuur, één met een intieme vertrouwensband met Jezus. Een soort mysticus die veel moeilijker in kaart is te brengen dan de rechte lijn van de leer van de kerk. Dit is geen Petrus; dit is een Johannes.
Ik vind het noodzakelijk dat de menselijkheid van Jezus goed in de verf gezet wordt.
En hier gebeurt dat met brio. Hier heeft Jezus zelfs een favoriet. Petrus moet constant worden bijgestuurd, overtuigd en dan weer getemperd en zelfs gerehabiliteerd. Johannes stelt geen vragen en volgt. Je zou kunnen stellen dat Petrus door Jezus geduld wordt, maar dat hij vooral hield van Johannes.
In de geschiedenis van de kerk is het dan ook makkelijker om een warm gevoel te hebben bij de vele mystici of de heiligen en is het meteen een pak moeilijker om met liefde te kijken naar de rechtlijnige kerk die de strijd voert tegen de steeds dreigende ketterij.
Het is fijner naar Johannes te kijken dan naar Petrus. En Jezus geeft ons gelijk.
Petrus, die niet houdt van leerstellige onduidelijkheid, vraagt aan Jezus: 'Hoe zit het nu met die vreemde Johannes?'. En Jezus provoceert. Dat doet hij wel meer. 'Misschien laat ik die Johannes gewoon eeuwig leven. Nu gij.'
Nu is de rechtlijnige rots niet meer mee. 'Jezus, je brengt ons in verwarring.' 'Dat weet ik wel', zegt Jezus.
Ook dat gebeurt vandaag. Paus Franciscus laat soms de rechtlijnige en onveranderlijke kerkleer een beetje los en verkiest om dicht bij Jezus aan te leunen, en dus dicht bij de mens. En inderdaad - hoe voorspelbaar - de strikt conservatieve kerkganger zegt meteen: 'Paus, je brengt ons in verwarring'. 'Dat weet ik wel', zegt paus Franciscus. 'Dat is de bedoeling'.
Het is de bedoeling, omdat Jezus wil dat de liefde overheerst, en de liefde kan je niet vastschroeven in een doctrine of een wetboek.
De liefde zal altijd verbazen en ons een beetje in de war brengen.
Als dan de Geest aan het werk mag van ons dan zullen wij met z'n allen een beetje verward worden door de liefde. Maar gelukkig voor ons; de liefde zal ons de weg tonen. (Joh 21)
Comments