Over een grafsteen en een gevangenisdeur

Om een heilig jaar te openen worden er traditioneel vier heilige deuren, de poorten van de vier grote basilieken in de stad Rome, geopend. Paus Franciscus opende echter nog een vijfde heilige deur ...

Dit jaar vieren we in de katholieke Kerk wereldwijd een jubeljaar: het heilig jaar 2025. Bij het begin van zo’n heilig jaar worden er traditioneel vier heilige deuren geopend, namelijk de poorten van de vier grote basilieken in de stad Rome. Paus Franciscus opende echter nog een vijfde heilige deur; en wel een heel bijzondere: die van de stadgevangenis in Rome. Niet letterlijk natuurlijk; de paus liet niet alle gevangenen ontsnappen. Maar wel symbolisch: namelijk een heilig deur in de kapel van de gevangenis. En als symboliek kan dat wel tellen!

Ik weet niet of u ooit al een echte gevangenis hebt bezocht? Je komt er niet zomaar binnen; net zoals je er niet zomaar buiten komt. Een gevangenis bestaat uit ontelbaar veel deuren: elk gebouw, elke afdeling, elke gang en elke cel. Overal deuren, zware deuren van dik metaal. En je kan ze niet zelf openen. Bij elke deur moet je bellen en wachten tot er wordt opengedaan.

Het graf waarin het dode lichaam van Jezus werd gelegd, lijkt wat op een gevangeniscel: donker, stil, koud, eenzaam, uitzichtloos. En met een dikke deur ervoor: een steen, zo zwaar dat niemand hem wegrollen kon. Het lichaam van Jezus moest veilig opgeborgen worden; afgesloten van de wereld van de levenden. Net als gevangenen achter hoge muren, zware deuren en dikke tralies. Geen wonder dat die vrouwen op Paasmorgen zó schrokken. De zware steen voor het graf was weggerold. Onmogelijk dat dit mensenwerk was. Maar wie deed het dan wel? Engelen gaven antwoord hen: Christus zelf. Hij leeft; Hij is verrezen! Voor Hem is geen steen te zwaar, zelfs niet de steen van de dood.  De grafsteen die zijn dode lichaam isoleerde, werd als het ware een heilige steen, net als de heilige deur in de stadsgevangenis van Rome. Deuren en stenen zijn niet bedoeld om voor eeuwig gesloten te blijven, maar om geopend te worden. En wat de grafsteen van Jezus betreft: om eeuwig geopend te worden.

Ooit moeten wij allen door die deur. Geen mens ontkomt eraan: de deur van de dood, de steen van ons graf. Die deur zal voor ons openstaan; niet gesloten blijven. Die steen zal voor ons weggerold zijn; niet te zwaar. Hoe wordt die deur geopend of die steen weggerold? Gewoon door te geloven, zoals die vrouwen op de vroege paasmorgen. Gods oneindige Liefde heeft ons voorbestemd om een levende onder de levenden te zijn; geen dode onder de doden.  

Priester Tim Peeters