Dankwoord Vormselviering A
Mama Kathleen van vormeling Laura sprak dit dankwoord uit aan het einde van de vormselviering van 9u30.
Aan het einde zou ik graag een dankwoordje willen richten.
Deze feestelijke dag; deze dag waar onze kinderen opnieuw kozen voor het vormsel; alsook het hele traject naar deze dag toe, was niet mogelijk geweest zonder de parochie, en dan vooral enkele drijvende krachten binnen de parochie. Voor de meesten onder ons is diaken Rob de meest zichtbare persoon hierin, maar hij wordt ongetwijfeld gesteund door vele anderen binnen de parochie.
Een welgemeend dankjewel aan jullie allemaal, voor de verruiming en verbreding; de nieuwe inzichten die jullie de vormelingen hebben aangereikt. Ook de manier waarop jullie de kracht van verbinding hebben laten ervaren, maakt dit traject tot iets unieks. Een uniek pad in deze levensfase van deze jongeren, én hun ouders, waarin mooie herinneringen en fijne ervaringen gecreëerd werden.
Ik denk in het bijzonder aan het kampvuur; de diverse gezinsvieringen met een gezellige receptie of pannenkoeken op Lichtmis, en de bedevaart naar Scherpenheuvel. Ook deze viering vandaag is uniek en speciaal. Dankjewel!
Dankwoord Vormselviering B
Vooraleer een witte roos te overhandigen aan diaken Rob sprak mama Sarah van vormeling Lore dit dankwoord uit aan het einde van de vormselviering van 11u.
De witte roos staat onder andere symbool voor vertrouwen, voor een nieuw begin, voor echte onvoorwaardelijke liefde.
Vertrouwen in het team achter onze vormelingen vandaag. In een tijdsgeest waar angst nooit veraf lijkt, is vertrouwen het enige antidoot. Vertrouwen en geloven liggen heel dicht bij elkaar, voor mij toch. Ik ben bijzonder dankbaar om de manier waarop jullie het geloof verbinden met ons hier en nu, met intuïtief zelf-leiderschap. “day by day, stone by stone”, bouwde Franciscus zijn kerk in Assisi. Vandaag de dag zie ik jullie, en diaken Rob in het bijzonder, bouwen met woord en muziek. Met berichten op sociale media die aanzetten tot reflectie, met vieringen heruitvinden, met meditatieve cirkels en concerten. Gericht op verbinding, in de eerste plaats met onszelf en datgene dat enkel voelbaar is. En met elkaar. Vernieuwend hoe jullie durven loslaten en kiezen voor groei, voor transformatie ook als kerk.
Een nieuw begin voor jullie, onze kinderen. Toen ik 12 was, was het de normaalste zaak van de wereld dat je gevormd werd. Je plechtige communie doen, was toen meer regel dan uitzondering. Dankjewel aan jullie allen hier vooraan, voor de moed om hiervoor te durven gaan staan in een tijd waarin dat niet meer zo evident is. Voor jullie inzet tijdens de voorbereidingen. Om schermen weg te leggen op zondagochtend, activiteiten opzij te schuiven en om te kiezen hier te zijn.
Jullie staan voor de start van een nieuw tijdperk. Vol veranderingen. Waarin meer dan eens diezelfde moed zal gevraagd worden om te tonen, en om je authentieke zelf te zijn. Tegen de stroom in. Vandaag laten jullie zien dat jullie dat kunnen. En dat jullie niet alleen zijn. Ik hoop dat jullie blijven kiezen voor verbinding. Met elkaar, met ons, jullie ouders en familie, en met God, op welke manier die voor jullie dan ook voelbaar blijkt.
Tot slot dank ook voor alle ouders en familie om hier te zijn, met elkaar, gedreven door een waardenpalet dat we delen dat maakt dat wij samen met onze kinderen deze keuze maakten. Waarden die ook wij weer meekregen van onze ouders en familie.
Dankbaar voor de dag dat we ouders werden, en voor die onvoorwaardelijke kinderliefde die ons hier allen samen verbindt.
Ik wens jullie allen een prachtige dag!
Commentaires