Zou het kunnen dat wij - postmoderne mensen - vandaag tegenover Jezus de Christus staan op dezelfde wijze als die farizeeër die vroeg: "Wat is de belangrijkste regel in ons geloof?". Anders gezegd: "Waar komt het op aan in ons geloof?".
Wij moeten ons geloof bevragen, want wie heeft nog nooit gedacht:
"Wat hebben ze ons vroeger allemaal wijsgemaakt?"
Wie gelooft er vandaag nog dat een ongedoopte baby niet in de hemel komt, maar wel in een soort voorgeborchte; of dat de hemel voorafgegaan wordt door een vagevuur. Wie gelooft er nog dat een aflaat zomaar ons vagevuur kan wegwissen?
Wij bevragen ons geloof. En terecht.
Wie gelooft er nog dat de hel een plaats is - en wel met eeuwig brandend vuur. Waar is dan die plaats? Geloven wij dan nog in een wereld in drie lagen: in het midden de aardschijf, bovenaan de hemel, en onderaan de hel. We weten immers dat we op een ronde planeet leven waar er geen boven of beneden is.
God die zit op een troon?
Wie gelooft er nog dat God boven op een troon zit? Want, een god die het nodig heeft, om te zitten, dat is een mens. Een zittende god, is een menselijke god. Eén die nooit rechtkomt. Eén die onvermoeid naar beneden kijkt en de geschiedenis aan zich voorbij ziet trekken.
Wie (onbewust) aan dat beeld vasthoudt; wie God daarboven ziet zitten op een troon, die moet met haar of zijn gebed tot daarboven geraken. Ook het antwoord van die god moet dan weer diezelfde weg naar beneden afleggen. Afstand genoeg om te begrijpen waarom wij zo weinig van God ervaren. Maar er is geen boven en geen beneden. Er is geen afstand!
Dit alles kan tot ons doordringen wanneer Jezus de Christus tot ons zegt: 'Als gij de primitieve beelden achterlaat, dan staat gij niet ver af van het koninkrijk Gods.'
Wat is dan dat koninkrijk Gods?
Ook hier laten we de menselijke beelden los. Het is geen menselijk rijk; het is geen stadstaat met een koning aan de macht. Maar wat is het koninkrijk van God dan wel?
Het rijk van God? Dat is gewoon Gods aanwezigheid. God is omnipresent of alomtegenwoordig. Een god die ver weg op een troon zit, is een afwezige god die je poogt te bereiken. Die menselijke god mogen we ontslaan.
Wij mogen de ware Aanwezige aanwezig weten. Geloven dus.
God is er al. Nu wij nog.
(Marcus 12: 28b-34)
