In de dagen van corona-afzondering daagde ik enkele collega's uit om in maximaal 450 woorden iets te schrijven over het begrip 'wedergeboorte'. Tot mijn vreugde gingen de meeste er op in. Van zodra ik hun tekst ontvang, verwijs ik ernaar op deze pagina, onderaan mijn eigen bijdrage van 453 woorden.
Zo doe je dat als bedienaar van het Woord, je scant het web op bijbelpassages waarin de aangereikte term voorkomt. Het woord voor deze gelegenheid is: wedergeboorte.
In de katholieke traditie is het woord niet zo trendy. Dat hoefde ook niet omdat 'het bad van de wedergeboorte', zoals de heilige Paulus het omschrijft, altijd al gevuld was met doopwater. De zuigeling - pas twee maand geleden voor de eerste keer geboren - bengelt nietsvermoedend boven het doopvont. Enkele seconden later breekt het water opnieuw, en parelt over het kleine hoofdje. Enkele jaren later zal dit kind vernemen dat op die zonnige dag een tweede geboorte werd gerealiseerd.
Het is verdraaid een aantrekkelijk sacrament in katholieke middens.
Zelfs in flink geseculariseerde tijden blijven prille ouders erom vragen. Toch moet ik toegeven dat de bijbelse gedachte: 'Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen' wat geforceerd lijkt als je dat pas-gedoopte snoetje bekijkt. Het nieuwe was er nog niet af. Waarom dan al renoveren? Ik los dat als bedienaar zo op: Ik maak van de pasgeborene de gastvrouw of gastheer. Ik vertel de mensen dat het kleine kindje ons heeft samengeroepen rondom dit 'bad van opnieuw beginnen'. Plots, voor we het goed beseffen, slaagt de Christus erin dit kind in ons midden te plaatsen en vernemen wij:
"Kijk goed, want wie wordt zoals dit kind staat niet veraf van Gods aanwezigheid."
Inderdaad, het kind is de gastheer en wij, wij zijn de genodigden die mits een schep gelovige aandacht en een snuifje vertedering niet kunnen weerstaan aan de werking van de Geest van God. Plots beseffen we opnieuw dat onze capaciteit om lief te hebben uit een goddelijke bron opwelt. We waren het even vergeten, maar ook wij zijn uit God geboren. Opnieuw krijgen we de kans de Bron aan te boren. Wat een wonder, wanneer de bedienaar Jezus parafraseert: "Beste mensen, proficiat, jullie zijn het koninkrijk van God binnengegaan; opnieuw geboren uit water en geest."
Maar weet, de Geest is bijzonder vindingrijk.
Ik hoor zeggen dat die zelfs buiten de kerkelijke openingsuren werkt en op de meest onverwachte locaties. Ja, dat innerlijk omwentelen, het kan je altijd overkomen. Noem het gerust wedergeboorte, ook al is er in de verste verte geen water te bespeuren. Wees aandachtig voor de wenken van je eigen geest; krik je gevoeligheid op; wees opmerkzaam; verwachtend; en creëer gedurig spirituele kansen.
Want opnieuw geboren worden, dat doe je niet één keer.
Opnieuw geboren worden, dat is geen eenmalige deal met God. Opnieuw geboren worden, doe je zoveel keer als het grillige leven het nodig acht. Weet dat het kan. Open je hart. Zoek de Geest. Vind de bron. Haal het deksel eraf. En dan drinken! Drinken tot je dorst is gelest.
Rob Allaert, katholiek diaken
De links naar de andere bijdragen:
Anne Van Olst, christelijk gereformeerd predikant: https://www.facebook.com/ath.vanolst/posts/2965895823432106
Geert De Cubber, katholiek diaken en Tertio-journalist:
Filip De Cavel, oudste in een evangelische kerk:
Jos Strengholt, anglicaans priester: https://www.facebook.com/josstrengholt/posts/10158741758648465
Kris Somers, katholiek diaken:
Wim de Bruin, christelijk gereformeerd predikant:
https://www.facebook.com/wim.debruin.71/posts/2922904041130649
