top of page

Genade!

Foto van schrijver: diaken Robdiaken Rob

Bijgewerkt op: 23 jan 2021

Hoog tijd om deze term onder de loep te nemen.

Photo by cookie_studio

'Mijn genade is u genoeg', legt de Bijbelse Paulus God in de mond.


'Genade!' is dat niet de kreet van een angstige geketende die de bijl in zicht krijgt? Je smeekt er enkel om als het water je aan de lippen staat, niet?


De uitwerking van verleende genade is groot want genade krijgen is nooit vanzelfsprekend; uitzonderlijk zelfs en vooral onverdiend.


Toen God nog niet als vader kon worden afgeschilderd, was God de rechter die angst inboezemde maar die ook de bekendheid had verworven een rechter te zijn die soms gratie kon verlenen.


De kunst was om het pantser van God te doorbreken. Voor een goed resultaat was het aan te bevelen de houding van een ter aarde geknielde en smekende slaaf aan te nemen. Dat verschafte met garantie toegang tot de vergevende kant van God.


Omdat Gods liefde schuilhoudt achter een voorprogramma van beschuldiging en veroordeling is het beter geen bezwaar te maken en de beschuldiging te aanvaarden. Want van zodra de genade is verleend, kantelt er iets. Je positie wordt er niet beter op - je blijft immers een zwakke knecht - maar de rust keert wel weer.


Religie


Religie bezit ontegensprekelijk het vermogen soelaas te brengen. De godsdienst herhaalt graag dat de mens een verloren schepsel is, want het wijzen op de wonde geeft kans om de zalf boven te halen.


Religie bezit ontegensprekelijk het vermogen soelaas te brengen.

Omdat de mens het spoor bijster is, toont het religieuze instituut een weg die concreet begaanbaar is. Een weg die in zich de belofte draagt dat de eindbestemming uiteindelijk de volledige verlossing zal brengen. In de katholieke kerken zijn dat voornamelijk sacramentele wegen: genadeverlening in woord, gebaar, brood, wijn, water en olie.


De meer evangelicale denominaties bedienen zich van het eenmalige sacrament van de zondenvergeving. Sommigen charismatische gelovigen voegen nog een tweede sacrament toe: de doorbraak van de Geest in het mensenhart.


In ieder geval is hiermee de kerkelijke bemiddeling onmisbaar, zowel in de verkondiging als in de bediening van het sacrament.


Een andere benadering


Nu we dankzij Jezus de Christus, God als een goede vader kunnen beschouwen - vergeten we even Calvijn en de problematische voldoeningsleer - dient ook genade nieuw te worden begrepen.


De genade dient nieuw te worden begrepen.

Zo wordt het begrip genade door vele gelovigen liever gekoppeld aan de ondervinding van verlossing dan aan de staat van verdorvenheid.


Genade wordt zo de beleving waarmee de getormenteerde of depressieve ziel plots of stilaan verlichting ervaart; een onderbreking van een diep wegende existentiële crisis. Hier ligt het accent niet op beschuldiging, maar veeleer op de liefde waartoe je plots toegang vond, met de nadruk op een bevrijdende ommekeer.


Dat gaat de goede richting uit, want moeten wij eerst slaan alvorens te zalven? Moet God eerst verbolgen zijn alvorens die zich genadig opstelt?


Moeten wij eerst slaan alvorens te zalven?

Ik ondervind gedurig dat de hedendaagse mens behoefte heeft aan een andere beleving dan die van het ontvangen van 'genade'.


Want laat ons wel wezen, genade komt noch God, noch de mens werkelijk ten goede.

71 weergaven

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


© 2024 | Geloofsgemeenschap in Duffel | Aartsbisdom Mechelen-Brussel

bottom of page